Min Bizia

Josu Uribetxebarria eta euskal preso politikoei.

Hay muchas clases de enfermedades..muchas bacterias y virus entre asientos de tren  y servilletas de papel. También en frente nuestro, abajo y más arriba.

Hay enfermos que mandan con sus mentes enfermas.

La medicina nos da un diagnostico y su pastilla: para un catarro vitamina; para dolores de cabeza aspirina.

Muchos no saben sanar el alma cuando ésta enferma y a día de hoy no ha  antídotos para la maldad.

Lo peor es que sufren pobres el veneno de los ricos y mueren buenos en malas manos .

Urratu dute duintasuna. Beste behin ere. Heriotz-zigor modernoa. Esperimentu berriak direla dirudi, gure pazientzia noraino iritsiko den ari dira ikertzen jerarkiarik ankerrenean. Bihotz zati handia lapurtu digute eta gorroto-odolo darigu.

Historiak jipoituak izan gara hainbat mendetan eta historia osteak ere bere horretan dihardu, epaimahairik gabe. Kondenatik aske.

Esku pozointsuek maneiatzen dute gure bitzaren giltza, haiek erabakitzen dute noiz-nola-non..jaio, hil eta bizi.

Eta egunak aurrea doaz ohi baino motelago, segunduak ere gose greban baleude lez. Aurrera doan minutu bakoitza, ordea, galduz goazen 60 segundu ere badira.

Gero eta biluztuago gaude, larru gorritan kasik.

Etsaiengandik ( bai, bai, ez dira bizilagun edo adiskide, pertsona maltzurrak baizik) jasotzen ditugun berba kolpeek geure azala urratzen dute, sekula sendatuko ez den orbana sortzeraino.

Eta eskubide eta elkartasunaz ari dira txanpon gaixoen truke...baina lehen-lehenik hitzon esanahia ikasi beharko lukete paper zati ez deusak eskatzen hasi aurretik. Ignorantzia eta zitalkeriaren pilulak dira, min bizia.

Muxu bat, Josu.