domingo, 13 de mayo de 2012

Secretos.





Denok sekretuak gordetzen ditugula ezaguna da, seinale on! bada, sekretuek kitzikatzen gaituzte,  gatza ematen diote egun epelari eta debekatua edo zuzena ez den horretatik hurbilago igeri egiten laguntzen digute..
Sekretuak aitortu ezinak dira, bestela ez lirateke sekretuak izango, aitorpenak baizik..sekretu baten parte egiten gaituztenean  pertsona garrantzitsuagoak bihurtzen gara: "hara....begira zein gauza kontatu didan..horrek esan nahi du haren oso konfiantzazkoa naizela". 
Barkatu egidazu baina ez du zertan horrela izan....sarritan erosoago egiten dugu dantzan ezezagunekin..aurreiritzirik gabe mugitzen gara, ez daki zuk kontatzen ez diozun beste ezer. Zure sekretua ehuntzen du zuk nahi duzun haria erabiliz. Bien bitartean, pittin bat arindu eigten zaizkigu kezka eta erabakiak; sekretuaren zama konpartitu egiten dugu . Eta sekretuak  sekretu izateari uzten dio.


Secretos: al otro lado.

Fue una llamada sin palabras;
Las había congelado la mano helada de la dictadura.
Fue una conversación de miradas.
Luego vino un encuentro.
                               A una hora que no recuerdo.
                               En un lugar fuera del mapa.
La oscuridad nos tranquilizo:
No teníamos que adivinarnos, solo imaginar entre sombras.
Algo de comida en un saco: pan y queso.
Recuerdo los dedos sin huellas dactilares, flacos y largos.
Los pulgares heridos, las uñas sucias.
Una nota. La leíste y seguido desapareció.
La hiciste ceniza.
Un abrazo apurado; frio y triste, con ternura contraída.
Te mostré el camino. Tú partiste.

No me pregunten nada.
Yo, no lo sé.

La marcha aldizkarian argitaraturiko testua

No hay comentarios:

Publicar un comentario